سایت خدماتی نایت اسکین - امارگیر سایت

م غروب واقعه از راه می رسید

یک زن میان دشت، سراسیمه می دوید

این خیمه ها نبود که آتش گرفته بود

آتش میان سینه ی او شعله می کشید

راهی نمانده بود برایش به غیر صبر

باید دل از عزیز سفر کرده می برید

مردی که رفت و از سر نی حسّ بودنش

قطره به قطره سرخ و غریبانه می چکید

آن مرد رفت و واقعه را دست زن سپرد

باید حماسه پشت حماسه می آفرید

*******************

اشعار شب و روز عاشورا

دلواپسی

مُردم از دلواپسی بسکه پریشان خاطرم

سایه ات تا برسرم باشد خدا را شاکرم

دیگر از امروز یک لحظه مشو از من جدا

تو شبیه کعبه باش و من شبیه زائرم

در نماز شب دعا کردم نبینم داغ تو

توسلامت باشی اما من بمیرم حاضرم

تو به فکر حنجرت باش و غم من را مخور

دختر زهرایم و در حفظ معجر ماهرم

دست خود روی سرم بگذار و یا ستار گو

بوی خاک چادر مادر گرفته چادرم

ناز کم کن ای نگار نازنینم یاحسین

********************

شب شب اشک و تماشاست اگر بگذارند

لحظه ها با تو چه زیباست اگر بگذارند

فکر یک لحظه بدون تو شدن کابوس است

با تو هرثانیه رویاست اگر بگذارند

مثل قدش قدمش لحن پیمبروارش

روی فرزند تو زیباست اگر بگذارند

غنچه آخر چقدر آب مگر می خواهد؟

عمر طفل تو به دنیاست اگر بگذارند

ساقی ات رفته و ای کاش که او برگردد

مشک او حامل دریاست اگر بگذارند

آب مال خودشان چشم همه دلواپس

خیمه ها تشنه سقاست اگر بگذارند

قامتش اوج قیام است قیامت کرده است

قد سقای تو رعناست اگر بگذارند

سنگ ها در سخنت هم نفس هلهله ها

لحن قرآن تو گیراست اگر بگذارند

تشنه ای آه و دارد لب تو می سوزد

آب مهریه زهراست اگر بگذارند

بر دل مضطرب و منتظر خواهر تو

یک نگاه تو تسلّاست اگر بگذارند

آمد از سمت حرم گریه کنان عبدالله

مجتبای تو همین جاست اگر بگذارند

رفتی و دختر تو زمزمه دارد که کفن...

...کهنه پیراهن باباست اگر بگذارند

*********************

در خیمه ها صدای خدایا بلند شد

زینب برای پرسش آیا ؛ بلند شد

فریاد واحسین ؛ زاعماق سینه اش

تا گشت با خبر زقضایا بلند شد

پرسید غرق ناله که آقا چه می شود ؟‌

تکلیف زینبت شب فردا چه می شود؟‌

سجاده باز کرده ای و ناله می کُنی

باران شدی و توبه صد ساله می کُنی

گاهی خروج می کنی از خیمه گاه خود

خیره نگاه جانب آن چاله می کُنی

انگار این عمل ؛ عمل دل به خواه توست

این تکّه از زمین نکند ؛‌ قتله گاه توست

امشب فضای خیمه پُر از عطر سیب توست

زینب اسیر گریه ؛ زحال عجیب توست

حرفی بزن عزیز دل من که خواهرت

مضطر ترینِ ناله امن یجیب توست

اشکت به من اجازه آوازه می دهد

دل شوره ام خبر ز غمی تازه می دهد

یک لحظه کن نظر به من زار و مضطرت

آری منم که زل زده ام در برابرت

از بسکه محو ذات خداوند اقدسی

اصلاً‌ محل نمی دهی امشب به خواهرت

از جان من عروج مکن روح پیکرم

حرفی مزن ز رفتن خود ؛ ای برادرم

خون منِ زخود شده را کم به شیشه کن

زخم فراق ؛‌ کم به دل خسته ریشه کن

یا حرفی از جُدا شدن از خود مگو وَ یا

با من مگو عزیز دلم صبر پیشه کن

امشب دلـم اسیــر مــلال اسـت یـــا حسین

من بی تو ؛‌ عین فرض محال است یا حسین

گریان ترین دیده دریایی توام

امشب اسیر غصّه فردایی توام

گفتی زبسكه یك شبه تغییر می کنی

من نیز ناتوان ز شناسایی تو ام

گفتی به ناله غرق تمنا بکن مرا

زینب بیا و خوب تماشا بکن مرا

گفتی تمام پیکر تو زخم می شود

از پای تا دم سر تو زخم می شود

اذنم دهی به صورت خود لطمه می زنم

بامن مگو که حنجر تو زخم می شود

گفتی سری به روی تنت نیست بعد از این

جز تکه بوریا کفنت نیست بعد از این

********************

دل شکسته ی من را کنار تل ببرید

برای صبر، توان مرا مثل ببردید

دم وداع برای حسین، ساغر صبر

کنارچشمه ی احلی من العسل ببرید

نمی بُرَد اگر انگشت دل از انگشتر

دل مرا به غنیمت از این محل ببرید

تمام روز ندیدم به غیر زیبایی

چه مانده غیر ندامت از این عمل ببرید؟

توان خار ندارد سه ساله ام، او را

بدون سیلی از این راه لااقل ببرید

بهانه گیری این طفل، راه حل دارد

ولی خدا نکند پی به راه حل ببرید

نمک به زخم چهل روزمان که پاشیدید

بساط و سینی غم را از این بغل ببرید

خرابه، خاطره ی تلخ روزگار مرا

به روی دوش عزادار این غزل ببرید

*******************

دریای من ! به ساحل چشمم کران بده

بر خاکِ تشنه کامِ عطش خیز ، جان بده

یک عمر از نگاه تو نیرو گرفته ام

این بار هم تو خواهر خود را توان بده

ای من فدای اشک غریبانه ات حسین !

سهم مرا از این فیض بیکران بده

بگذار پیش مرگ تو باشم عزیز دل !

دیگر کسی نمانده به جز من؛ امان بده

جانم به لب رسیده و بشکن سکوت را

از مهر و لطف گوشه چشمی نشان بده

سهم کبوتران مرا هم از این عروج

پرواز تا کرانه هفت آسمان بده

********************

اگر چه ایل و تبار مرا به همراهت

برو حسین که دست خدا به همراهت

دعای حرز لبم را به گردنت بستم

برو حسین که این بوسه ها به همراهت

تویی که جان مرا میبری به همراهت

نمیبری بدنم را چرا به همراهت

فدای موی بلندت شوم که دست نسیم

چگونه میزند این نظم را به هم راحت

برو که با خبری من چگونه می آیم

برای یافتنت تا کجا به همراهت

فقط کنار تنت نیمی از مرا بگذار

که نیم دیگر من تا خرابه همراهت...

دلی دو تا و قد و قامتی دوتا تر از آن

برو که من شده ام چندتا به همراهت

نگفته بودی اگرسمت خیمه ها برگرد

می آمدم به خدا بی هوا به همراهت

تو دور میشوی اما هنوز اینجایی

برای آنکه نبردی مرا به همراهت

******************

به عصر عاشورا

دوباره ضربه ی سیلی نشست بر رویی

به تازیانه کشیدند باز ، بازویی

اگر چه هیچ دری وا نشد،ولی آن روز

به جای میخ به نیزه زدند ،پهلویی

شنیده ایم که یک عصر پای یک خیمه

به دست باد پریشان شده است ،گیسویی

شنیده ایم که یک ظهر روی یک نیزه

بدون آب جوانه زده است ،شب بویی

و ماجرا که به اینجای کار ختم نشد

چقدر زخم زبانها شنید ،بانویی

تمام دغدغه ی من زماجرا این است

که خم نگشت در آن روز هیچ ابرویی

**********************

اشعار شب عاشورا – روضه امام حسین(ع)

شاعر تمام دفتر خود را مرور کرد

بعدش نشست و قافیه را جفت و جور کرد

اذنی گرفته است دوباره برای شعر

خوشحال از این عنایت و حس غرور کرد

اول نوشت "مادرم اما..." و بعد از آن

از روضه های سخت مدینه عبور کرد:

"قدش هلال و دست بر کمر گرفته بود..."

قلبش شکست و عمه به ذهنش خطور کرد

"او می دوید و..." روضه ی مقتل که می نوشت

"او می کشید و..." یاد نگاه صبور کرد

خواهر به شوق عشق به روی تل آمد و

سر را به روی نیزه... نگاهی به نور کرد

باشد اگر چه صحنه ی محشر به پا شده ست

باشد اگر چه روح امین نفخِ صور کرد

"چیزی بجز جمال و قشنگی ندیده بود..."

مافوق صبر عالم و آدم ظهور کرد

*****************

اشعار شب عاشورا – روضه وداع امام حسین(ع)

طعنه های تکراری...

تو مثل حضرت زهرا گلی علی واری

و آنقدر كه در اینجا سه تا علی داری

شبیه روی نبی را علی صدا كردی

غدیر را... و چه ساده تو میكنی یاری

دوباره‌ ای پسر خون بیا تحمل كن

هجوم طعنه و نیشی كه هست تكراری

میان لشگر كوفی ببین یتیمان را

دگر ز نان و نمك هم نمانده آثاری

برای بارش باران هنوز میخواهی...

...برای مردم كوفه نماز بگذاری

دوباره صورت و گوشی به جرم عشق علی

پس از تو میشود آقا مكان گل كاری

تو میروی و سرت را... گمان كنم... شاید...

خدا كند كه سه ساله نبیند آزاری

*******************

خون می رود هنوز ز چشم تر شما

خیمه زده است ماه به گرد سر شما

آن زخمهای شعله فشان هفت اخترند

یا زخمهای جسم علی اکبر شما؟

آن کهکشان شعله ور راه شیری است

یا روشنان خون علی اصغر شما؟

دیوان کوفه از پی تاراج آمدند

گم شد نگین آبی انگشتر شما

از مکه و مدینه نشان داشت کربلا

گل کرد نور واقعه در خنجر شما

با زخم خویش بوسه به محراب می زدید

زان پیش تر که نیزه شود منبر شما

گاهی به غمزه یاد ز اصحاب می کنی

بر نیزه ، شرح سوره احزاب می کنی

*******************

اشعار عاشورا – روضه امام حسین(ع)

از زبان حضرت زهرا(س) :

از خدا اول برایت اذن پوشیدن گرفتم

بعد هر شب بین انگشتم نخ و سوزن گرفتم

سوزن مژگان می آمد با نخ اشکم برایت

از کنار بوریا یی کهنه پیراهن گرفتم

بارها پیراهنت را بر تنت پوشانده آن وقت؛

در خیال خود سرت را نیز بر دامن گرفتم

دیدم آن نامرد را بر سینه ات با تیغ عریان

پیرهن را هر زمان از قسمت گردن گرفتم

پهلویش گر پاره گشته در میان کوچه ای تنگ

پیرهن را از دهان آتش و آهن گرفتم

گرچه چون مشتی ستاره زیر پا و پاره پاره

عاقبت فرزند خود را در میان تن گرفتم

******************

اشعار عصر عاشورا – روضه امام حسین(ع)

حالا كه غیر از چشمهای تر نداری

تنهای تنها ماندی و یاور نداری

بگذار تا زینب لباس رزم پوشد

تا كه نگوید دشمنت لشگر نداری

من آب می آرم برای اهل خیمه

دیگر نگو آقا كه آب آور نداری

بگذار لخته خون ز لبهایت بگیرم

آخر مگر ای نازنین خواهر نداری

تعبیر كن خواب مرا ای یوسف من

حالا كه غیر از چشمهای تر نداری

می آیم امشب بهر دیدارت به گودال

هر چند دیر است و تو دیگر سر نداری

نظرات شما عزیزان:

k9k

ساعت17:57---2 آذر 1391

[وب سایت]

عالییییی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: